zaterdag 16 augustus 2014

Werkwijze UWV

UWV = Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen,


En,......... zoals alle verzekeraars valt ook het UWV onder de volgende slogan:
“Verzekeraars zijn net vrouwen. Zij ontvangen met liefde en baren met smart.”

11 jaar strijd, 11 jaar ellende, 11 jaar spanningen, 11 jaar verdriet.
In 2003, 10:10u op Kaai 1333 Belgie kreeg ik een ongeval wat mijn leven totaal veranderde. Ik viel 5,5 meter naar beneden, brak mijn onderrug en bijkomende schade aan diverse organen.
Dokters uitspraak: “Houd er rekening mee dat u nooit meer kan lopen”, had een zware impact op mij. Ik ben thuisgekomen in een rolstoel. Kort na thuiskomst kon ik weer rechtop staan en begon ik met lopen. Na al die jaren blijven mijn rug en onderlijf een zwakke schakel.
Mijn uitspraak is daar op aangepast:

Vroeger was ik sterk, tegenwoordig ruik ik sterk”.

Na diverse onderzoeken en gesprekken met de medisie  is naar voren gekomen dat hier niets meer aan gedaan kan worden en dat ik er rekening mee moet houden tijdens het ouder worden er meer last van krijg. Vandaag 15-09-2014 kreeg ik wederom een bevestiging van een specialist van het Diaconessenhuis te Meppel van de afdeling "PIJNCENTRUM".

Diverse keren (mede door het ongeval) heb ik last van mijn nieren en nierstreek hetgeen in 2012 resulteerde in een operatie. 1,6 cm kwaadaardige tumor verwijderd van mijn nier. Ik blijf echter last houden van wond verkleving en een gevoelige nierstreek aan beide zijde. En pijn in mijn onderrug.
Diverse medicijnen zoals:  Amitriptyline, Oxazepam, Micardes Plus, Omeprazolhebben e.d hebben de revue inmiddels gepasseerd. En langzaam wordt er gedacht aan morfine tabletten.



Al die jaren heb ik gevochten tegen het gebruik van medicijnen. Al jaren gevochten tegen deze dagelijkse pijn. Bang om verslaving en niet kunnen omgaan met de kwaal. Echter, ik ben nu op een punt aanbeland om toch tot gebruik over te gaan. Zelfs verdoving/blokkade van de zenuw wordt nu overwogen na bezoek aan de pijnpolie. Het enige wat er eventueel nog kan worden gedaan is de uitstraling naar het linkerbeen beperken. Dit is de enige optie.

Al die jaren heb ik strijd met het UWV. Een groot, log, onpersoonlijk en slecht georganiseerde organisatie die fout op fout maakt met alle gevolgen van dien.  Ik wordt geconfronteerd met dreigende taal en sancties als ik niet precies doe wat mij wordt gevraagd. Brieven worden ondertekend met een onpersoonlijk “Team Afdeling”. Bij de geringste fout (denkwijze UWV) krijg ik een boete op gelegd van € 150,00 wat na twee maanden strijd met hun advocaat uiteindelijk toch niet betaald hoeft te worden omdat UWV een fout had gemaakt. Het mag wat kosten en dat van overheidsgelden. Dan is er een berekeningfout gemaakt door het UWV en moet er een vorstelijk bedrag worden terugbetaald. Een sorry is het enige wat je hoort en men verstopt zich achter een onpersoonlijke wet- en regelgeving.


Het heeft mij ruim 3,5 jaar geduurd voordat  mijn verzoek(en) tot een herkeuring is/werd gehonoreerd. Dit kwam mede door de wettelijke verloop termijn en verplichting(en) die het UWV had te doen anders was het nog steeds niet gebeurd. Herhaaldelijk verzoeken ingediend bij de afdeling Bezwaar & Beroep zijn/worden niet eens beantwoord.

Dossier(s) verdwijnen zomaar wanneer er weer een kantoor/locatie van het UWV wordt opgeheven. Iedere keer wordt er een kopie gemaakt bij een bezoek aan een van de kantoren. Waar blijven deze kopieën? Hoezo wet privacy? Een medewerker Reintergratie heeft totaal niets uitgevoerd als alleen het hoognodige om binnen de wettelijke marges te blijven en vervolging te voorkomen.

Ondanks dat de hinder/last toeneemt n.a.v. het ongeval, de psychische last zwaar wordt, het gevecht met het UWV veel, erg veel energie kost, besluit het UWV dat na een consult met de arts, die uitsluitend vanachter een bureau haar constatering/herkeuring maakt en overweegt, waar de uitslag maximaal 6 weken mag duren, maar uiteindelijk na ruim 13 weken  telefonisch wordt meegedeeld, blijft het UWV bij haar standpunt dat 45-55% voldoende is qua afkeurings percentage. Ja inderdaad, een geringe verhoging want het was eerst 15-25%. Ondanks het medicijn gebruik waarop duidelijk staat aangegeven dat werken en autorijden niet samengaan, ondanks de hinder en pijn, ondanks dokters advies, ondanks uitspraken van diverse specialisten.

Hoe triest en oneerlijk is deze overheid? Gevolg,…… ja juist een rechtszaak. De zoveelste tegen het UWV. Hoe er wordt omgegaan met mensen, de kosten die het met zich meebrengt en ga maar door.



Door de reorganisaties binnen het UWV bestaat er nagenoeg geen enkele betrokkenheid meer, Raken mededelingen en gedane uitspraken zomaar weg hetgeen mij heeft doen besluiten totaal geen enkele telefoon aan te nemen van het UWV en/of te beantwoorden. Zij kunnen via email of brief met mij communiceren en in een persoonlijk onderhoud neem ik een getuige mee. De rek gaat uit het elastiekje, mijn pitbull mentaliteit begint te verdwijnen. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk raak ik nu overbelast.

N.a.v. het gesprek met de specialist in Meppel en het invullen van diverse formulieren kwam naar voren dat de hinder die ik ondervindt herleid kan worden naar de medische term van: NEUROPATHIE

1.       Beschadiging, door bijvoorbeeld een operatie of een trauma.
2.       Neuropathie kan worden veroorzaakt door een verwonding, een verhoogde druk of letsel door  een ongeval. Een verwonding kan bijvoorbeeld een inwendige bloeding zijn, of een uitschietend  mes van een chirurg. Bij druk op een zenuw neemt de functie ook af, druk kan mechanisch zijn,  zoals bijvoorbeeld de druk op de elleboogszenuw die bij de elleoboog onbeschermd in een  groeve  ligt. Bij een dwarslesie door een val van een paard kan een ernstige pijnlijke neuropathie ontstaan.
3.       “Polyneuropathieën zijn in het algemeen moeilijk te behandelen. Wel kunnen  maatregelen worden genomen ter ondersteuning en verlichting van de klachten hetgeen niet altijd een positieve uitslag heeft. De pijn is moeilijk behandelbaar. In sommige gevallen is ze steeds aanwezig volgens de ernst van de ziekte. In een aantal gevallen, bijvoorbeeld bij het Guillain-Barré syndroom, Miller Fisher, CIDP en MMN zijn gerichte behandelingen zeker mogelijk, en is er kans op genezing, weliswaar soms met blijvende restverschijnselen. Bij grote pech kan dit zich ontwikkelen tot CIDP.


Steeds vaker denk ik nu, laat mij nu maar gaan,
het maak me niet meer uit.
er is geen wilskracht meer,
ik ben gewoon zo moe.
te beschadigd,zoveel pijn,
ik kan het niet meer aan.
het leven is op deze manier niets meer voor mij,
ik begin te denken ik laat het maar los.
laat mij nu maar gaan,
liggend in het gras,
De pijn zowel lichameijk als geetselijk verbijtend
Steeds meer mijzelf verwijtend
gewoon, nooit meer wakker worden,
alle verdere dagen voorbij laten gaan.
ik kan het niet meer aan.
Het is, het wordt te zwaar
Elke keer weer te horen van het UWV JA MAAR,.....
help me help me,
zo kan ik niet meer verder gaan.


Lang leve de overheid.
Lang leve gerechtigheid.
Hoe frustrerend is dit toch.

Wat kost dit een energie.

Geacht UWV hoe lang gaat dit nog duren?  Hoe lang gaat dit nog door?


maandag 11 augustus 2014

forgiveness

Happy real happy. 
Happy because we (CMA The Netherlands and I) have done what JESUS is asking from us. 

support each other, forgive each other, Give satan no space, support one another in love, then you are strong and you can go into the field. 

Why I have to fly 2500 miles is for me is really a mystery. But I look at the results. And results we can write and report you all.

There is no fight, no tension any more at all, there is only peace in our hearts.
We had a good conversation in Portugal, let the past rest permanently. We have a line drawn and be able to look each other straight in the eye.

President of CMA THANKS and .............
above all THANKS to our LORD and SAVIOR JESUS CHRIST.

A thankfully Mike.

All be blessed.



Thanks for the mediation Jaap. Be blessed brother.