Poging tot verzoening

Verzoening:

We schrijven vandaag 17/09.2016. Een gedenkwaardige dag voor mij persoonlijk. Een dag waar ik al geruime tijd mee rondliep en wat mij bezig heeft gehouden.

Vanmorgen waren mijn vrouw (Inge) en ik al bijtijds onderweg naar Bunschoten-Spakenburg. Reden.....? Ik wilde graag een poging ondernemen tot verzoening met mijn jongste dochter Mariska waar ik inmiddels vanaf 2000 geen contact meer mee heb. Niemand wist er van als alleen kennissen en vrienden van mij alsook mijn familie.

Beste wel gespannen na een onrustige nacht belde ik rond 11:15u aan bij de voordeur. Niemand deed open, dus ik belde nog maar eens. wederom geen gehoor. Ik besloot Henk (de man van mijn dochter) te bellen om te vragen of hij thuis was of voetballen. Hij bleek thuis te zijn en ik vroeg of hij naar de deur wilde komen. Hij vroeg mij wie ik was en ik zei: "Ik ben Mike" hij vroeg: "Welke Mike" waarop ik antwoordde de goeie Mike. de verbinding werd verbroken en ik wachten gespannen af.

Even later werd ik gebeld door mijn oudste dochter Angelique. Het bleek dat Henk haar had gebeld en vroeg haar of zij tegen mij wilde zeggen weg te gaan. Dit bevreemde mij, waarom geen contact met mij en wel met Angelique die overal buiten stond. Dus ik stuurde hem een paar SMSjes.

Hij reageerde door uiteindelijk de deur open te doen en voor het eerst zag ik mijn schoonzoon face To face. Hij wilde geen hand geven en verzocht mij Marisca met rust te laten en nooit meer aan te bellen of aan te komen. Volgens hem was dan nu de afspraak gemaakt. Ik heb daarop geantwoord dat dit zijn afspraak was en niet die van mij.

Uiteraard zal ook hij zijn emoties hebben gehad. Ondanks dat was ik rustig van binnen en heb hem dat ook te kennen gegeven. Het ging om mijn dochter. Ik ben vervolgens weg gegaan voor dat het tot een escalatie zou komen, heb hem bedankt voor het openen van de deur en het korte gesprek en ben vervolgens naar de auto gelopen waar Inge zat te wachten.

Ik was verbaasd dat Henk mijn dochter belde, want die stond overal buiten. Aangekomen bij mijn dochter alles wat was voorgevallen, gezegd en geSMS't besproken. Beide kwamen wij tot de conclusie dat het een gemiste kans is geweest. Erg jammer en erg verdrietig.

Bij dagen en bij vlagen;

Dan kan ik het aan en het verlies wel dragen.

Maar,.......alleen al aan jou denken, het doet vaak zo'n pijn

Niet omgaan met je dochter is echt niet zo fijn.

Vele kennissen en vrienden brachten deze dag in gebed.

Het is mijn lieve dochter weer aangezegd.

Niet mijn wil geschieden maar alleen die van U;

Mocht ik oprecht uitspreken in mijn gebed, t'was helaas niet vandaag, niet nu.

Mariska je blijft in gebed en in gedachte blijf ik je dragen;

Meer zou ik niet kunnen, meer kan men mij niet vragen.

Ik hoop dat GOD je wilt vullen met ZIJN GEEST;

En met ZIJN LIEFDE het allermeest.

Geborgen in HEM en veilig te zijn.

Alleen dat al te weten is wel zo fijn.

Ik hoop oprecht dat je tot inkeer mag komen;

Ik hoop op je te wachten, ben daar al jaren van aan het dromen.

Iedereen die op de hoogte was van deze plannen en dit in gebed heeft gebracht heel veel dank daarvoor. Wij zijn inmiddels weer veilig thuis.

Met een hartelijke en liefdevolle groet
Mike